Në Serbi çështjet fetare nuk janë jopolitike. Përkundrazi. Vizita e Ivica Daçiqit ishte politike pikërisht pse ishte fetare dhe jo vetëm pse ai bëri deklarata politike
Nga Albin Kurti
Ivica Daçiq, Ministër i Punëve të Brendshme të Serbisë, e që njëkohësisht është edhe zëvendëskryeministër, mori leje nga Qeveria e Kosovës për të hyrë në Kosovë. Sigurisht që Daçiqi nuk ka kërkuar leje nga Qeveria e Kosovës. Po të ekzistonte kërkesa me të cilën Daçiqi i drejtohet Qeverisë sonë për leje, atëherë do ta kishim parë atë dokument në lajmet qendrore të RTK-së. Por, siç e dimë, nuk e pamë. Pra, e dimë dhe e pamë që Qeveria e Kosovës i dha leje, por nuk e dimë e nuk e pamë kërkesën për leje. Ivica Daçiq mbase ka kërkuar leje nga EULEX-i, KFOR-i dhe Përfaqësuesi Special i BE-së (si njëra prej dy kapelave të Pieter Feithit) pasi që asnjëra nga këto instanca nuk e pranon pavarësinë e Kosovës. Mirëpo, s’kemi se si të besojmë që ai kërkoi leje nga Qeveria e Kosovës për të hyrë në Kosovë.
Ivica Daçiq nuk ka problem me EULEX-in i cili u shtri në Kosovë në dhjetor të vitit 2008 vetëm pas 6 Pikëshit të Ban Ki-moonit që paraqiste marrëveshje të re ndërmjet Serbisë dhe OKB-së për Kosovën. Për më tepër, në shtator të vitit 2009, shefi i policisë së EULEX-it, Rainer Kuehn, dhe zëvendësdrejtori i policisë së Serbisë, Branislav Mitroviq, patën nënshkruar një protokoll për bashkëpunim policor. Ivica Daçiq nuk ka problem as me KFOR-in, qëndrimi i të cilit në Kosovë bazohet në Marrëveshjen e Kumanovës të 9 qershorit 1999 të bërë me gjeneralët serbë të ushtrisë jugosllave. Dhe, nuk ka problem as me PSBE-në që shpreh dominimin e pakicës prej pesë shteteve që nuk e njohin pavarësinë e Kosovës në BE-në që vepron me konsensus. Ivica Daçiq ka probleme pikërisht me Qeverinë e Kosovës meqë ajo nominalisht është e Republikës së Kosovës. Mirëpo, për dallim nga ai, Qeveria e Kosovës duket se nuk ka probleme me Ivica Daçiqin. Qeveria e Kosovës dakordimin e saj me lejen e EULEX-it, KFOR-it a PSBE-së po e interpreton tash si leje të saj, duke u përpjekur kështu që të duket tamam si Qeveri para qytetarëve të Kosovës. Qeveria e Kosovës është dëshpërueshëm e uritur që të duket se po njihet nga Daçiqi saqë nxitohet që ta njohë Daçiqin dhe t’i sigurojë atij përcjellje sigurie me policë shqiptarë. Kjo mënyrë e Qeverisë së Kosovës, e praktikuar më herët edhe ndaj Koshtunicës, Tadiqit etj., ndodhet tashmë përtej politikës së saj dhe paraqet vetë fenë e Qeverisë së Kosovës. Prandaj edhe leja e saj, së paku deklarativisht, bazohej në besim (ndaj Daçiqit që thuhej se s’do të bëjë deklarata politike).
Në kohën e Slobodan Milosheviqit, Ivica Daçiq ka qenë zyrtar i lartë dhe zëdhënës i Partisë Socialiste të Serbisë, partisë famëkeqe të njohur si SPS. Ai ka qenë zëri i krimeve të Serbisë në vitet 1998 e 1999, por edhe i apartheidit në Kosovë përgjatë viteve të ’90-ta. Ivica Daçiq i ka arsyetuar rregullisht dhe publikisht krimet serbe dhe tash si ministër i brendshëm i Serbisë vjen në Kosovë. Që prej kur ai është ministër jeta e shqiptarëve në Luginë të Preshevës është bërë edhe më e rëndë: arrestimet e shqiptarëve dhe ekspeditat ndëshkuese policore, shtypja politike, diskriminimi ekonomik dhe social i shqiptarëve atje janë rritur. Përkundër kësaj, Qeveria e Kosovës ndjehet krenare që po i jep atij leje të hyjë në Kosovë.
Zëvendëskryeministri Hajredin Kuçi tha se kjo vizitë lejohet meqë bëhet për qëllime fetare. Nuk e kemi dëgjuar që Ivica Daçiq ka thënë se do të bëjë vizitë vetëm për qëllime fetare. Përkundrazi, mediat në Serbi kanë paralajmëruar se ai do t’i takojë edhe strukturat paralele të Serbisë në Graçanicë. Por edhe sikur ai të ketë thënë që kjo vizitë bëhet me arsye fetare, megjithatë janë dy probleme të pakapërcyeshme këtu. Së pari, kjo do të thotë që Qeveria e Kosovës i beson Ivica Daçiqit. Dhe, së dyti, dihet që tradicionalisht institucionet fetare të Serbisë kanë qenë gjithmonë më politike edhe se vetë institucionet politike të saj. Kisha serbe bashkë me Akademinë e Shkencave dhe Arteve të Serbisë si dhe me ushtrinë, policinë dhe shërbimin sekret serb, i kanë definuar dhe orientuar të gjitha qeveritë e ndryshme të Serbisë gjatë shekullit XX. Në Serbi gjithnjë ka ekzistuar një politikë shtetërore që i ka përcaktuar politikat qeveritare dhe jo anasjelltas. Karakteri i shtetit të Serbisë gjithmonë ka qenë gërshetim i religjionit, politikës dhe fuqisë, porse punët i kanë pasur të ndara: akademia ka planifikuar, kisha ka bekuar ndërsa ushtria e policia kanë ekzekutuar. Edhe ata që s’kanë lexuar e kanë përjetuar këtë gjë (sidomos në luftën e fundit). Kur policia lidhet me kishën, si me rastin e Ivica Daçiqit dhe vizitës së tij të ‘pafajshme’ në Manastirin e Graçanicës, nuk ka se si të mos na kujtohet e kaluara e hidhur. Fakti që vizita e ministrit të brendshëm serb Daçiq thuhet të jetë bërë për qëllime fetare do të duhej të ishte një argument më shumë pse nuk është dashur të lejohet ajo. Në Serbi çështjet fetare nuk janë jopolitike. Përkundrazi. Vizita e Ivica Daçiqit ishte politike pikërisht pse ishte fetare dhe jo vetëm pse ai bëri deklarata politike.
(*) Dërguar nga autori, lider i Vetëvendosje!
