Utoeya, 24 korrik, NOA – Me të drejtë, ai këto ditë është quajtur nga mediat norvegjeze, një hero i vërtetë. Pasi ka arritur të shpëtojë jetën e 18 të rinjve, gjatë masakrës në ishullin Utoeya, ku u vranë të paktën 85 njerëz. Norvegjezi Kasper Ilaug, tregon gjithçka për ato momente ...
Si keni arritur që të merrni pjesë në shpëtimin e viktimave të masakrës së ishullit Utoeya?
- Unë isha në shtëpinë time të pushimit, e vendosur në ishullin Utoeya dhe një mik më tha për të shkuar në vendngjarje në fakt, sepse kishte shumë njerëz për të shpëtuar. Ai më tha që të merrja barkën time dhe të shkoja atje ...
A e dinit se kishte pasur një sulm të armatosur?
- E kam kuptuar shumë më vonë. Unë isha ende duke menduar për atë që ndodhi në fazën e “Tour de France” që po shihja në televizor, para se të thirresha nga miku im. Unë nuk e di se çfarë më priste, kur unë shkova atje me barkën time. Pastaj pashë disa helikopterë dhe disa anije të mbushura me polici të armatosur. Menjëherë pas kësaj, në brigjet e ishullit, kam vënë re disa burra të rinj që më bënë shenjë.
Ju shkuat direkt tek ata?
- Sigurisht. Problemi ishte se kishte shumë dhe nuk do t’i mbaja dot të gjithë në anije, kështu që unë i ndava në grupe. Herën e parë mora dymbëdhjetë të rinj, që mora larg nga ishulli në kontinent. Ndërsa të tjerëve u premtova se do të kthehesha më pas. Kam bërë dy rrugë. Herën e fundit unë isha në afërsi të ishullit, u thirra disa të rinjve, të fshehur prapa disa shkëmbinjve. Unë mendova se ishin në shok, por e kuptova disa sekonda më vonë, se ata ishin në fakt të vdekur.
Si reaguat pasi patë fytyrat e tyre?
- Unë kam qenë shumë i qetë.
Ju keni qenë shumë të guximshëm që shkuat atje ...
- Ka pasur shumë njerëz trima këtu, si dje dhe sot. Ne shkuam atje, sepse kam menduar se ishte diçka e rëndësishme, diçka që duhet të bëja. Jam i lumtur që kam qenë në gjendje të jem i dobishëm. Unë nuk mund të bëja asgjë më shumë se kaq. Unë kisha për të bërë gjithçka për të shpëtuar ata njerëz, kushdo që ata ishin.
Cila ishte gjëja që do të shënoje atë natë?
- Unë vetëm u përpoq për të mbajtur qetësinë dhe të ndihmoja. Mendova në fakt edhe për mundësinë e goditjes nga njeriu i armatosur. Por u premtova atyre të rinjve që do vija pas tyre. Doja që ta respektoja premtimin tim.
Sa njerëz keni arritur të shpëtni në ishull në total?
- Tetëmbëdhjetë. Ata ishin të gjithë të rinj, 15 ose 16 vjeç.
Si është gjendja tani në Norvegji?
- Çdo njeri është i tronditur nga gjërat që kanë ndodhur në ato ditë. Ajo ishte një bombardim për Oslon. Dhe tani, ne jemi të frikësuar. Ne nuk mund ta besoj që kanë ndodhur këtu këto ngjarje. Gjë që mua më duket më e rëndë edhe se nuk ishte një sulm terrorist nga jashtë, por njëri prej nesh e bëri këtë.
A mendoni se njeriu që vrau të gjithë ata njerëz është një rast i izoluar apo është produkt i shoqërisë?
- Unë e kuptoj se ishte një i krahut të djathtë ekstremist. Nuk e njoh këtë njeri, kështu që unë nuk mund të them shumë për këtë, por unë mendoj se duhet të ketë pasur ide shumë radikale për të bërë atë që ai bëri.
Mund ta kish mënjanuar këtë tragjedi?
- Unë nuk mund të kuptoj se si pretendojnë vrasësit se policia nuk do t’i kishte kapur. Ky është një problem i madh i sigurisë. Për më tepër, ai u dërgua në popullin e ishullit. Njerëzit lokalë i besojnë njëri-tjetrit, por unë nuk mendoj se do të ishte shmangur ndonjë gjë në këtë rast.
A e konsideroni veten një hero?
- Gjithçka që bëra ishte pikërisht ajo që unë do të pres vetë nga të tjerët, nëse do kem një situatë të ngjashme. Kjo ishte e gjitha.
Përshtati: n.e/NOA (Marrë nga “Evenimentul Zilei”)
