Bulqizë, 14 gusht 2011, NOA/Irma Toptani – Duket të ketë vetëm krye greva e urisë së minatorëve, kur zgjatja e saj është tashmë një kronikë e dhimbshme dhe e pafund e agonisë së minatorëve në kërkim të arritjes së kërkesave jetike.
Greva e urisë në minierën e Bulqizës hyri sot në ditën e 21-të.
13 minatorëve në zgrip të rrezikut dje iu bashkua rishtas kolegu i larguar për shkak të përkeqësimit të shëndetit ditë më parë, Gentian Ndreu.
Tashmë janë 14 minatorë që vijojnë luftën me errësirën, etjen dhe urinë nën rrezikun potencial të shembjes së minierës, vendit ku ata nxjerrin bukën e përditshme.
Minatorëve grevistë kërcënojnë t’u bashkohen edhe afro 700 minatorët e tjerë, të cilët i mbështesin grevistët nga jashtë mjediseve të minierës së kromit.
Pjesë e kronikës së dhimbjes janë thirrjet e nënave dhe fëmijëve që kërkojnë të shohin baballarët e tyre të munguar prej mëse 20 ditësh në vatrat familjare.
Por, minatorët grevistë janë të vendosur të mos e ndërpresin grevën deri në plotësimin e kërkesave për rritjen e pagës dhe përmirësimin e kushteve të punës e sigurisë në minierën e braktisur nga investimet
Ata presin një përgjigje konkrete nga administratori i kompanisë koncesionare Albanian Crom Giga Bedineishvili, i cili dy ditë më parë pranoi që kërkesat e tyre t’i dërgojë për shqyrtim pranë bordit të kompanisë në Austri.
Por, mesa duket përgjigjia do të vonojë capak, e po kështu edhe agonia e pritjes së minatorëve.
Gjendja e tyre shëndetësore vetëm përkeqësohet, ndërsa në mjediset e minierës ende nuk ka hyrë për të parë gjendjen asnjë përfaqësues i qeverisë.
Në pritje që situata e tyre të zgjidhet dhe të shpëtojnë paq nga ky stërmundim i tejzgjatur i minatorëve luftarakë, vazhdojnë të artikulohen edhe thirrjet për ndihmë.
Ndihmë kërkohet jo vetëm nga kryeministri Berisha, por edhe nga ambasadori i SHBA-ve Aleksandër Arvizu, të cilin vetë minatorët e kanë ftuar t’i vizitojë në mjediset e minierës me shpresën se ndërhyrja e tij do t’i çelte dritën jeshile kësaj situate të rëndë.
mit/NOA
