Nga David Ignatus
Zyrtarë të qeverisë i referohen asaj qetësisht si “SSE”, ose Siti i Ndjeshëm i Shfrytëzimit. Ky është mandati i tyre jo korrekt për vendin e fshehtë të provave që ka marrë me vete përbërja e Osama bin Ladenit natën që u vra lideri i Al Kaedës.
Në përvjetorin e sulmeve të 11 shtatorit të vitit 2001 disa javë më pas, është e mundur që të përdoren këto prova për të skicuar një portret të gjallë të Al Kaedës, duke vizatuar në më shumë se 100 kompjuterë pajisjet e depove, duke përfshirë mënyrat e gishtit të madh, DVD-të dhe CD-të dhe më shumë se një duzinë kompjuterësh ose hard disqe – të gjitha të mbledhura gjatë bastisjes së 2 majit.
Zyrtarët amerikanë thonë se dalin në shesh tre tema të fuqishme nga leximi i këtyre fileve, shumica e të cilëve ishin komunikime ndërmjet Bin Ladenit dhe zëvendësit të tij të lartë Atiyah Abd al-Rahman. Në të vërtetë, sepse Atiyah i Libisë (i cili njihet prej analistëve me emrin e tij të parë), është lidhja kyçe me botën e jashtme, zyrtarët e shihnin atë si pasardhësin më të rëndësishëm se pasardhësin e Bin Ladenit, Ayman Al Zawahiri.
Theksojmë: 1- Bin Ladeni deri ditën e vdekjes së tij ruajti një pasion për të nisur sulme të rëndësishme kundër Shteteve të Bashkuara, të lidhura në mënyrë ideale me 10 vjetorin e 11 shtatorit të vitit 2001. Ai dhe Atiyah komunikonin shpesh se kush mund ta kryente një sulm të tillë, me Atiyah që propozonte emra dhe Bin Ladeni i refuzonte ato. Bin Ladeni po kërkonte akoma për një sulm ndryshe të historisë, me objektiva të mëdha ekonomike – që do të ballafaqoheshin ose do të tejkalonin ndikimin e 11 shtatorit 2001. Nga ana tjetër, Zawahiri favorizonte një strategji oportuniste të sulmeve të vogla. 2- Bin ladeni ishte një shef ekzekutiv, me rol në planifikimin e operacioneve dhe në vendimet e personelit, në mënyrë më të saktë se krerët e lartë që analistët e Shteteve të Bashkuara kishin hamendësuar. Zawahiri, të cilët analistët e kishin imagjinuar si liderin e çdo dite, ishte në të vërtetë mjaft i izoluar – dhe ashtu mbeti, pavarësisht dhjetëra komunikimeve të këtij viti. Zawahiri vuan nga mosbesimi midis fraksioneve të tij egjiptiane të Al Kaedës dhe operativave të tjerë, të tillë si Atiyah. 3- Bin Ladeni vuante keq nga sulmet e telekomanduara të bazës së Al Kaedës në zonat fisnore të Pakistanit. Ai e quante këtë “luftë inteligjente” dhe tha se ajo ishte “e vetmja armë që po i dëmtonte”. Ai u ankua se kuadrot e tij nuk mund të stërviteshin në zonat fisnore, nuk mund të komunikonin, nuk mund të udhëtonin lehtësisht dhe nuk mund të nxirrnin rekrutë të rinj. Bin Ladeni diskutoi për shpërnguljen e bazës së Al Kaedës në një zonë tjetër, por ai kurrë nuk e bëri këtë.
Analistët nuk gjetën në material asgjë për t’i sugjeruar qeverisë së Pakistanit bashkëpunim në praninë e Bin Ladenit në Abbottabad dhe është e qartë se ai ishte paranojak se do ta gjenin e do ta vrisnin: Ai urdhëroi vartësit e tij që të kufizonin lëvizjet për të ndihmuar në ruajtjen e asaj që ka mbetur nga Al Kaeda në Pakistan. Frika se mos zbulohej ishte objekt i bisedës ndërmjet Bin Ladenit, Atiyah, Zawahiri dhe të tjerëve.
Bin Ladeni shqetësohej gjithashtu se pozita e Al Kaedës në radhët e myslimanëve po venitej dhe se Perëndimi kishte arritur pjesërisht të distanconte mesazhet e Al Kaedës nga vlerat thelbësore islamike.
Të shqetësuar në lidhje me këtë bazë të shkatërruar, Bin Ladeni u konsultua me bashkëpunëtorët në veri të Afrikës dhe në Jemen për t’u përpjekur përsëri në zhvillimin e një shteti islamik lokal ekstremist, në mënyrë që të sulmonin Shtetet e Bashkuara dhe interesat e saj.
Frika se taktikat ekstreme të Al Kaedës po digjeshin dhe po tjetërsonin myslimanët, ishte dhe tema e një mesazhi të shquar që Atiyah i dërgoi në vitin 2005 Abu Musab al-Zarqawit, shefit vrasës të Al Kaedës në Irak. Në këtë dokument, që u bë publik para 5 vitesh nga Shtetet e Bashkuara, Atiyah paralajmëronte se nxitja e dhunës Su’uni-Shi’ite (e cila prodhohej nga Zarqawi) ishte potencialisht shkatërruese.
Al Kaeda që shfaqet në këto dokumente është një grup i çorientuar dhe i dëmtuar rëndë. Vdekja e Ilyas Kashmirit më 3 qershor, nga një sulm i telekomanduar, tregon se vazhdimësia e organizatës është mjaft e dobët. Kashmiri ishte një operator i pamëshirshëm që planifikoi sulmet e Mumbait në vitin 2008, të cilët vranë 166 njerëz dhe dimrin e kaluar po komplotonte sulme vdekjeprurëse në Europë, të cilët u ndaluan vetëm në sajë të një lufte agresive të kundër terrorizmit. (Shërbimet e Sigurisë nga Europa dhe Turqia arrestuan rreth 20 operativë të Kashmirit përpara se ata të mund të kryenin këto sulme).
Kur zyrtarët e lartë amerikanë të bëjnë një përmbledhje të pikëpamjeve të tyre për Al Kaedën, në prag të 10 vjetorit të sulmeve të 11 shtatorit të vitit 2001, ata do të përshkruajnë një organizatë që është rrëzuar, por që sigurisht nuk përjashtohet mundësia që ajo të godasë përsëri. Ata nuk janë në dijeni të ndonjë komploti të veçantë kundër Shteteve të Bashkuara për 10 vitet e ardhshme, por ata po kërkojnë e po kontrollojnë çdo kanal për të cilin janë në dijeni. Ata e pranojnë se më e rrezikshme është pikërisht ajo që ne nuk njohim rreth Al Kaedës.
Marrë nga Washington Post
