“The Daily Telegraph”
U deshën tri ditë që Franca Gjermania për varrosur idenë e një referendumi të propozuar nga qeveria greke. Nëse përgjigja ndaj krizës do të jetë krijimi i institucionit të bashkimit fiskal, shkelje të ngjashme të sovranitetit do të bëhen normë. Nuk është çudi që propozimi i George Papandreu për të mbajtur një referendum mbi planin shpëtues të propozuar nga Europa rezistoi vetëm 72 orë para se të zhdukej nga gjermanët dhe francezët. Angela Merkel dhe Nicolas Sarkozy nuk ka bërë as përpjekje për t’u treguar diplomatë kur ata vendosën për të hapur zjarr mbi këtë moment problematik e demokratik. Referendumi grek nuk duhet të ekzistojë, kanë këmbëngulur, dhe për këtë arsye do të ketë asnjë referendum. Ishte brutale të shikoje sesi shkuan gjërat. Mirë se vini në Europën e re. Kuptohet vetiu që bashkimi fiskal, përveç bashkimit monetar, është e vetmja mënyrë e mundshme që monedha euro të funksionojë. Kjo do të thotë se këto presione do të bëhet normë, që sovraniteti kombëtar do të ketë një rol sekondar jo vetëm kundër diktatit të Bankës Qendrore Evropiane, por edhe të Thesarit Qendrore Europian, të cilit krijimi është tani vetëm një çështje kohe. Të dy bashkimet, megjithatë, natyrisht do të dominohet nga ekonomia e fortë dhe një bashkimi monetare, Gjermanisë. Greqia do të jetë viktimë e një force madhore, por nuk është plotësisht e ndershme, përkundrazi. Një dëshpërim ekonomik, i cili ushqen korrupsionin politik, Greqia ka dështuar në përgjegjësitë e saj, si anëtar i bashkimit monetar, duke vazhduar të jetojnë përtej mundësive të saj. Por çfarë mund të themi për Gjermaninë? Ai i ka bërë ballë përgjegjësive të saj? Vazhdon të këmbëngulëm mbi monedhën e fundit vetme, Banka Qendrore Europiane që është në shërbimi të saj, është menaxhuar në përputhje me axhendën e saj ekonomike, jo të zonës së euros si një e tërë. Ja ku është e gjithë retorika mbi projektit europian që përplaset me realitetin e ashpër të pushtetit. Gjermania është në gjendje të mbrojnë të drejtat saj sovrane, sepse ajo ka fuqinë ekonomike për ta bërë këtë. Kombet periferike të tilla si Greqia dhe Irlanda janë të nënshtruara. Duket se ata janë paralizuar nga obsesioni për të mbështetur euron, elitat politike evropiane kanë dështuar të kuptojnë se ata janë duke mbjellë farën e një aleance të pakënaqurish, me një partner dominues, në vend të një bashkimi gjithnjë e më të ngushtë midis vendeve të në të njëjtin nivel. Dhe kjo mund të jetë një shenjë të keqe për gjithë Bashkimin Europian. Ndërkohë kriza ka arritur një kulm të tillë që FMN duhet të luajë një rol të rëndësishëm në çdo plan të rimëkëmbjes. David Kameron ka të drejtë kur thotë se, megjithëse vendi i tij nuk ka mbështet çdo investim të drejtpërdrejtë në zonën e euros, është gati si anëtar i fondit të vënë në dispozicion më shumë para në qoftë se do të ishte e nevojshme. Ky kaosi frikshëm është tërësisht vepër e vetë eurozonës, dhe duhet të jenë vetë anëtarë e zonës euros që duhet të gjejnë një rrugëzgjidhje. Kur godet fatkeqësi, megjithatë, çdo komb mund të gjendet duke u zvarritur në humnerë.
