Berlin, 20 dhjetor, NOA - Ministri gjerman i Financave, Wolfgang Schäuble, gjatë një interviste me “Spiegel”, flet për luftën e tij me aftësi të kufizuara pasi qëndron në një karrocë, por edhe të metat e një jete në politikë, marrëdhëniet e tij me Helmut Kohl etj.
Ministër Schäuble, 2011-a ishte ndoshta viti më rraskapitës që një ministër gjerman i Financave ka pasur ndonjëherë. A është kjo punë e drejtë për një përdorues 69-vjeçar të karriges me rrota? - Është e vërtetë se problemet aktuale, krijuan një presion të madh, por unë nuk shoh se karroca ishte një pengesë për mua. Edhe udhëtimi është relativisht i lehtë për mua. Dhe nuk janë gjithmonë njerëzit përreth për të më ndihmuar, nëse është e nevojshme.
A është diplomacia krizë e mjaftueshme e qasshme me karrocën? - Si përdorues karroce, ju nuk mund të lëvizni lirisht. Kjo është e vetmja gjë që më pengon pak. Kur unë jam në grupin e Euros në Bruksel, kolegët të cilët duan të flasin me mua, duhet të vijnë tek unë. Por unë shpresoj se ata e dinë se kjo nuk ka të bëjë aspak me arrogancën. A nuk i fajësoni politikanët pro-evropiane si ju dhe (ish-kancelarin gjerman) Helmut Kohl pjesërisht për këtë krizë, sepse ju prezantuat një bashkimi monetar vite më parë, pa e unifikuar politikisht zonën Euro? - Një bashkim politik nuk ishte një opsion në vitet ‘90. Kjo me siguri do të kishte bërë më shumë kuptim që dy gjëra të shkonin në të njëjtën kohë. Me fjalë të tjera, ju jeni të kënaqur fshehurazi për krizën, sepse po mbyllen politikisht forcat e evropianëve?
- Kjo është absurditet. Unë nuk jam i kënaqur në lidhje me krizën. Por, në retrospektivë, është e vërtetë që çdo hap i madh i integrimit në Evropë erdhi në këmbët e një krize. Ka qenë gjithmonë në këtë mënyrë, dhe kjo mund të jetë zgjidhje sot. Ju keni shpenzuar shumë javë në spital vitin e kaluar për shkak të paaftësisë tuaj. Pse nuk i vetëm thoni vetes: Është koha për ta lënë? - Pyetja juaj supozon se unë jam mjaft duke pritur për momentin e duhur që të heq dorë. Të jeni të sigurt se unë nuk jam i pakënaqur në politikë - përkundrazi. Megjithatë, vitin e kaluar i kam bërë pyetje vetes nëse një zyrë përgjegjëse, si ajo e ministrit të Financave ishte në përputhje me gjendjen time shëndetësore në atë kohë. A keni ndonjë dyshim?
- Në afat të gjatë, Gjermania nuk ka nevojë për një ministër Financash, i cili ka munguar gjatë negociatave të rëndësishme në Këshillin e Evropës. Por kancelarja më inkurajoi fort për të qëndruar. Dhe çdo gjë, ka punë të mirë në fund. Në javët e mungesës suaj, nuk ishte pëshpëritur brenda partisë tuaj se Schäuble nuk ishte më i përshtatshëm si ministër i Financave? Sa e vështirë është për të tilla anonime?
- Sinqerisht, ky nuk është një problem. Politika do të thotë konkurrencë, sidomos në pozita të larta. Nëse ju nuk e dini këtë, ju nuk jeni i përshtatshëm sidomos në politikë. Ka konkurrencë kudo.
A e keni parasysh debatin mbi sëmundjen tuaj se u lëndon?
- Është legjitime të pyesin: A mundet Schäuble ende të bëjë punën e tij? Katërmbëdhjetë vjet më parë, kur debati filloi mbi faktin nëse unë do të isha kandidat i Demokratëve të krishterë për kancelar, kam pyetur veten nëse edhe një njeri në një karrocë mund ta çojë vendin para. Në atë kohë, një titull thoshte: "Një sakat si kancelar?"
- Kjo është plotësisht në rregull për ta kërkuar këtë pyetje. Nëse jeni të përgatitur për të kandiduar për poste publike, ju gjithashtu duhet të jeni të gatshëm për të pranuar një debat në lidhje me ju. Disa në Bashkimin Demokratik Kristian (CDU) janë në heshtje duke thënë se arsyeja e vetme pse Schäuble ka mbetur në politikë për kaq kohë është se infrastruktura e tij - shoferët, zyrtarët e sigurisë dhe kështu me radhë - bën të mundur për një person me aftësi të kufizuara të udhëheqë një jetë të arsyeshme e të këndshme.
- Kjo është marrëzi, në qoftë se ju do më falni. Dhe tani, sipas jush njerëzit janë duke thënë se Schäuble vetëm dëshiron të mbetet një ministër, sepse ai është në një karrige me rrota? Come on ...
Sa pengesë është ajo, me të vërtetë, si një përdorues i karriges me rrota?
- Komunikimi është i kufizuar, kjo është nganjëherë një pengesë. Kur ju jeni në një paradë apo në një pritje koktej, ju nuk mund të lëvizni lirisht. Kur njerëzit duan të flasin për ju në nivelin e syve, ata ose duhet të ulin muskujt e kofshës së tyre ose të gjejnë një karrige. Përparësia është që ju të përqendroheni shumë më fuqishëm për personin me të cilin ju jeni duke patur një bisedë.
Në politikë, është e rëndësishme të shfaqni forcë. Po mos keni frikë se karroca do të shihet si një shenjë e dobësisë dhe vulnerabilitetit?
- Pas atentatit (në Schäuble në tetor 1990), unë nganjëherë e kam diskutuar këtë çështje me presidentin e atëhershëm Richard von Veizsäcker dhe kancelarin Helmut Kohl. Ata më thanë: Në shoqërinë tonë, ne nuk sillemi si në Epokën e Gurit, kur fituesi i një lufte u bë udhëheqës. Kjo është e saktë, dhe unë mendoj se është një hap para. Çfarë është saktësisht më e pakëndshme për ju, kur njerëzit të shikojnë poshtë për nga ju, apo kur ata struken poshtë para jush?
- Është pothuajse e parëndësishme për mua. Unë me të vërtetë preferoj ulur në një tavolinë, e cila është edhe më e rehatshme për mua. Unë jam goxha tolerant për këto gjëra. Unë edhe bëj shaka në lidhje me aftësinë e kufizuar time, e cila i tremb disa njerëz në fillim. A keni biseduar ndonjëherë me politikanë të tjerë, të cilët janë me aftësi të kufizuara?
- Me Otto Graf Lambsdorff, i cili tani është i vdekur, për fat të keq, një herë më pyeti nëse shkoj në këmbë apo ulur në një karrige me rrota, kur jam në ëndërr. Dhe unë i thashë: "Unë jam një këmbësor në ëndrrat e mia". Lambsdorff u përgjigj se ai shumë dekada pas problemit me këmbën e tij kishte ëndërruar se ai ende kishte këmbët e tij. Me sa duket kurrë nuk ndërgjegjësohesh me kushtet e aftësisë së kufizuar. Helmut Kohl është i vjetër dhe i sëmurë tani. A nuk keni një dëshirë të vërtetë për t’u pajtuar me të? - Në fakt, unë as që kam dëshirë të flas për këtë.
Përshtati:n.e/NOA
