Një djalë i vogël pyeti nënën e tij, "Pse po qan?" "Sepse unë jam një grua", iu përgjigj ajo atij.
"Unë nuk e kuptoj," tha ai. Mami i tij vetëm e përqafoi atë dhe i tha, "Dhe ju kurrë s'keni për ta kuptuar."
Më vonë djali i vogël e pyeti babanë e tij, "Pse nëna qan pa asnjë arsye ?"
"Të gjitha gratë qajnë pa arsye", ishte e gjithë përgjigjia që babi mund t'i thoshte të birit.
Djaloshi i vogël u rrit dhe u bë burrë një ditë, dhe ende pyet pse femrat qajnë pasi nuk e ka gjetur përgjigjen akoma.
Së fundi ai vendosi të flasë me Zotin. Kur Perëndia pranoi telefonatën, ai e pyeti: "Zot, përse gratë qajnë aq lehtë?"
Perëndia tha: "Kur kam bërë gruan ajo duhej të ishte e veçantë.
Unë bëra supet e saj aq të forta sa të mbajnë peshën e botës,
të buta por të mjaftueshme për të dhënë rehati.
I dhashë një forcë të brendshme të durojë lindjen e fëmijës dhe refuzimin që shumë herë vjen nga fëmijët e saj.
I dhashë asaj ngurtësinë që e lejon atë për të vazhduar, kur çdokush tjetër heq dorë, dhe të kujdeset për familjen e saj nëpërmjet sëmundjes dhe lodhjes por pa u ankuar.
I dhashë asaj ndjeshmëri dhe dashuri për fëmijët e saj në çfarëdo lloj rrethane, edhe kur fëmija i saj e ka lënduar atë shumë keq.
I dhashë forcë të durojë burrin e saj për gabimet që ai mund të bëjë dhe modelin nga brinja e tij për të mbrojtur zemrën e tij.
I dhashë urtësi për të kuptuar se një burrë i mirë kurrë nuk lëndon gruan e tij, por nganjëherë ai provon pikat e forta të saj dhe i jep asaj vendosmëri për të qëndruar pranë tij.
Dhe së fundi, unë i dhashë asaj një lot për të derdhur. Kjo është posaçërisht, ekskluzivisht për të, që ta përdorurë sa herë që është e nevojshme. "
"E shikoni djali im", thotë Zoti, "bukuria e një gruaje nuk është në rrobat që ajo vesh, në figurën që ajo mbart, apo në mënyrën se si i kreh flokët e saj.
Bukuria e një gruaje duhet të shihet në sytë e saj, sepse kjo është porta për të hyrë në zemrën e saj, pasi atje është vendi ku Dashuria banon "
