Tendencat e Serbisë për ndarjen e Kosovës është në vazhdën e ndryshimeve gjeopolitike që kanë ndodhur në të kaluarën dhe në kohët e fundit në Ballkan, janë si rjedhojë e aspiratave të saj territoriale për një Serbi të Madhe! Është e kuptueshme se, çdo shtet në rajon ka synuar që të përfshijë sa më tepër vend por, natyrisht, këtë është munduar ta realizojë në mënyrë diplomatike, por jo edhe Serbia çdoherë. Ky “shtet” i dhunshëm i pozicionuar në pjesën qendrore të Ballkanit, asnjëherë nuk ka qenë i kënaqur me hapësirën e uzurpuar nga shqiptarët që pat përfshirë brenda kufijve të saj.
Duke e përkrahur idenë për krijimin e një Serbie të Madhe, ka qenë burimi kryesor i paraqitjes së shumë konflikteve dhe luftërave të armatosura gjatë dy shekujve të fundit.
Karakteristika kryesore e pretendimeve dhe e politikës serbe gjatë kësaj periudhe ka qenë mosdurimi ndaj nacionaliteteve dhe përkatësive të tjera fetare.
Është i paktë numri i shteteve në Evropë, të cilët prej vitit 1875 gjer më sot të kenë shkaktuar kaq konflikte të armatosura dhe që prej vitit 1804 (Kryengritja e parë serbe) gjer më 1991, për shumë herë ta ketë zgjeruar territorin e vet me dhunë ndaj të tjerëve edhe prap të mos jetë e ngopur!!!Nga kjo shihet se konfliktbërës, në të kaluarën e në kohët e fundit, është vetëm Serbia e udhëhequr me politikën e vet nacionalshoviniste e ekspanzioniste.
Gjithashtu, më duhet të theksoj se nuk ka shtete dhe popuj fqinjë në rajon me të cilin nuk kanë luftuar serbët dhe që nuk i kanë marë territor gjatë dy shekujve të fundit.
Serbia e Madhe vazhdimisht ka patur një qëndrim diskriminues bile edhe racist ndaj grupeve etnike dhe pakicave kombëtare brenda territorit të Serbisë së Madhe. Rast i tillë është me Shqiptarët, Hungarezët, Gjermanët dhe me Turqit e muslimanët e Bosnjës dhe në Sanxhak e në Malin e Zi.
Brenda kufijve të dhunshëm të saj është bërë edhe spastrim etnik.
Asnjëherë territori serb nuk ka qenë i rrezikuar nga vendet fqinj, por gjithmonë ka ndodhur e kundërta, vendet fqinj kanë qenë të rrezikuar nga Serbia e Madhe.
Analizë nga Isuf Bajrami
